Onderwerp: Onderstaand eiland is van mij. Kunt u het even opnieuw inrichten?
Beste Psych,
Ik schrijf u vanaf Struggle Eiland. Of, zoals ik het hier ook wel noem: het decor van mijn mentale slapstick. Alles lijkt hier namelijk net te werken, maar nooit tegelijkertijd. De tien lijkt binnen handbereik maar altijd als ik daar bijna ben, struikel ik op de finish.
Mijn hoofd is een kapotte kermisattractie: veel lawaai, lichtflitsen, maar ik eindig altijd weer met mijn gezicht in de modder.
U wilt vast dat ik reflecteer.
Prima. Hier komt het:
Ik ben moe van altijd “efficiënt” zijn. Van rennen zonder richting. Van steeds de juiste dingen doen, maar voor de verkeerde ogen. Van resultaten waar niemand om vraagt, en zichtbaarheid ontlopen omdat ik daar een hekel aan heb.
Ik ben briljant in to-do’s, allergisch voor politiek.
Ik kan alles managen — behalve mezelf.
En ja, ik weet dat het patroon is: hard werken, veel leveren, jezelf verliezen.
Ik weet dat ik te weinig claim, te weinig vraag, te veel geef.
Maar als ik dat allemaal wél zou doen, wie ben ik dan nog? En hoe doe je dat überhaupt?
Wat ik wil?
Een handleiding voor hoe je ergens komt zonder jezelf te verliezen onderweg.
Een uitweg uit dit eiland, of op z’n minst een betere plattegrond.
En iemand die snapt dat het niet aan motivatie ligt — maar aan hoe vaak ik tegen muren praat. Omdat niemand het lijkt te begrijpen.
Dus, beste Psych:
Zou u een plan kunnen maken voor iemand die álles wil, behalve zichzelf opofferen in het proces?
En zo ja — kunt u dat dan bij voorkeur in duidelijke bullets aangeven? Liever geen powerpoint ook, daar krijg ik stress van.
Met vriendelijke groet,
Bewoner 1A
Struggle Eiland, Villa “Net-Niet”, afdeling Zelftwijfel & Koffie