OFFICIEEL DOCUMENT
STRUGGLE EILAND – NATIONAAL ARCHIEF
Dossiernummer: VRI-007/GEHAK-2025
Classificatie: Historisch Belang
Status: Afgesloten, maar nooit vergeten
De Dag Dat Mijn Beste Vriend Een Gehaktstaaf At
Goedgekeurd voor permanente opname in het Collectief Geheugen, Struggle Eiland
Artikel 1 — Inleiding
Op een dag die in eerste instantie niets beloofde, voltrok zich een gebeurtenis die de dynamiek binnen de Vriendengroep voor altijd zou veranderen.
Het betrof Mijn Beste Vriend — iemand die altijd voor kwaliteit gaat. Nooit kwantiteit.
Decadentie is voor hem geen keuze, maar een bestaansvoorwaarde.
Hij kan niet tegen lelijkheid, niet tegen troep, en al helemaal niet tegen eten zonder allure.
Zijn afkeer van alles wat uit een muur komt, was tot die dag legendarisch en onaantastbaar.
Artikel 2 — Context
Datum: onbekend, vermoedelijk tijdens of kort na de verhuizing van Onze Homie.
Locatie: Pompstation aan de rand van Struggle Eiland, sectie West.
Situatie: Uitputting, gebrek aan planning, en de afwezigheid van elk vorm van fatsoenlijk eten.
Artikel 3 — Feitelijke Gang van Zaken
Na uren sjouwen en het uit elkaar halen van 90 Pax-kasten, werd duidelijk dat er rond 14 uur geen fatsoenlijke maaltijdvoorziening geregeld was.
Mijn Beste Vriend, tot dan toe standvastig in zijn weigering om “iets uit de muur” te halen, werd gezien bij de muurautomatiek van het pompstation.
Getuigenverklaringen bevestigen dat hij zelf een munt heeft ingeworpen, het raampje opende en eigenhandig een gehaktstaaf uit de automatiek haalde.
Artikel 4 — Getuigenissen
• Getuige A: “Hij keek… gebroken. Alsof je een sommelier een fles cola light ziet ontkurken.”
• Getuige B: “Hij heeft het nog geprobeerd in stukjes te eten, maar dat maakte het alleen maar triester.”
Artikel 5 — Impact en Nasleep
Het incident staat sindsdien bekend als ‘De Dag Dat Mijn Beste Vriend Een Gehaktstaaf At’.
Het wordt jaarlijks in kleine kring herdacht door hem hier liefdevol maar meedogenloos aan te herinneren.
Sindsdien is het morele gezag van Mijn Beste Vriend in culinaire kwesties blijvend aangetast, maar zijn status als volwaardig lid van de subdivisie Leedvermaak binnen onze Vriendengroep is juist verstevigd.
Artikel 6 — Conclusie
Deze gebeurtenis wordt bewaard als waarschuwing en als troost:
zelfs de meest standvastige onder ons kan vallen.
En soms… is vallen precies wat nodig is om te blijven staan.
Naschrift van de Archivaris
Sommige gebeurtenissen vragen om stilte.
Andere vragen om woorden.
“De Dag Dat Mijn Beste Vriend Een Gehaktstaaf At” vraagt vooral om herhaling.
Want op Struggle Eiland vergeten we niet.
Niet de kleine overwinningen, maar ook niet de momenten waarop iemand zijn standaarden inruilt voor iets met een paneerlaag.
We bewaren ze, niet om te pesten (nou ja, misschien een beetje), maar omdat ze ons eraan herinneren dat niemand onkwetsbaar is.
Misschien is dat wel de les van deze dag:
Dat waardigheid niet zit in wat je eet, maar in het feit dat je er de volgende keer weer om kunt lachen.
En dat er in elke vriendschap ruimte moet zijn voor zowel wagyu als… dat andere.
Tot die tijd ligt de gehaktstaaf veilig in het archief.
Ingepakt in vetvrij papier, tussen een sample van een kleed en een stukje tegel.
Voor altijd klaar om, bij dreigend moreel hoogmoed, opnieuw op tafel te komen.
— De Archivaris
Struggle Eiland, Sectie West
PERMANENT ARCHIEF – STRUGGLE EILAND
Uitgegeven door de Raad van Kleine Vernederingen